Studia i obowiązki
Seminaryjne zabudowania to przede wszystkim pokoje kleryków i wspólne przestrzenie jak na przykład duży refektarz, kuchnia czy salon. Aby zapewnić odpowiednie warunki do pracy intelektualnej i studiów, przełożeni przeznaczyli część pomieszczeń na sale wykładowe, wyposażone w potrzebne przybory, oraz na bibliotekę i czytelnię.
Obowiązkowa formacja wszystkich naszych kandydatów do kapłaństwa zakłada siedmioletni cykl złożony z wprowadzającego pierwszego roku, tzw. propedeutyki lub roku duchowości, dwóch lat wykładów z filozofii oraz cztery lata teologii. Ten akademicki program jest ułożony i nauczany przez licznych profesorów z rzymskich Uniwersytetów, paryskiej Sorbony, IPC (Facultés libres de philosophie et de psychologie de Paris), jak również naszych własnych kapłanów, posiadających stopnie naukowe na różnych uczelniach. Oblaci współdzielą część wykładów, wybranych przez przełożonych, w ciągu ich pięcioletniej formacji.
Formacji intelektualnej towarzyszy oczywiści solidna formacja ludzka, obejmująca kulturę ogólną i osobistą, kapłańską postawę służby oraz szeroki zakres codziennych obowiązków i prac fizycznych potrzebnych do utrzymania domu, posiadłości i ogrodów. Połączenie to owocuje całościowym wychowaniem ducha i ciała, które skutecznie formuje naszych seminarzystów. Wyłącznie intelektualna formacja nigdy nie jest wystarczająca dla kapłana. Jego osobowość z pewnością pozostałaby niewystarczająco ukształtowana, bez głębokiego życia modlitewnego oraz pokory, potrzebnych do przyjęcia i wiernego wypełniania praktycznych obowiązków.
Życie we wspólnocie
Kluczowym jest dla młodego człowieka nauczyć się, że każdy, kto żyje w rodzinie, nieważne małej czy dużej, musi być odpowiedzialnym za innych. Jednocześnie musi nauczyć się też być posłusznym i zdyscyplinowanym, co stanowi podstawę prawdziwej miłości bliźniego. Nie zawsze jest to proste i nie raz kosztuje nas wiele wysiłku, poświęceń i umartwienia swojej własnej woli. Jednak na końcu, poprzez dobrowolne posłuszeństwo i ciężką pracę, daje to wszystkim prawdziwą radość i satysfakcję.
Życie modlitewne
Bez wątpienia najważniejszym elementem seminaryjnego życia jest codzienny kontakt z Bogiem poprzez Mszę św., Oficjum brewiarzowe, różaniec i osobiste rozważanie. Klerycy uczą się nie tylko historii oraz rubryk Liturgii Świętej, ale również jej mistycznego znaczenia i jej wielkiej wartości dla ich życia duchowego. Każdy gest w tradycyjnej Liturgii ma głębokie znaczenie i wymowę. Wszystko nabiera ogromnej wagi, nawet najmniejsze detale, gdy chodzi o relację z Panem Bogiem.
Miarą osobistej wiary seminarzystów jest obiektywna świętość liturgicznych misteriów oraz niezmienne prawdy Wiary katolickiej. Subiektywna pobożność własna oraz obiektywna łaska Boża muszą złączyć się w jedno poprzez celebrację tradycyjnej liturgii łacińskiej. Ani zewnętrzny formalizm, ani pobożność na pokaz nie przetrwają, gdy kleryk, pod przewodnictwem autorytetu Kościoła, reprezentowanego przez jego przełożonych, pragnie poprzez swoje uczestnictwo w Liturgii i w swoim życiu wewnętrznym „czynić to, co czyni Kościół ”. Ta prawdziwie rzymsko-katolicka proporcja między tym co subiektywne i tym, co obiektywne, między naturą i łaską, między tym, co ludzkie i tym co boskie, jest owocem posłuszeństwa Tradycji, którą sam Chrystus powierzył i zapewnia Kościołowi świętemu, Matce naszej.
Jak często mawia nasz założyciel, ks. prał. Gilles Wach: „To Kościół zbawia nas, a nie my — Kościół ”. Ta prawda wynika z tego, że Kościół podąża za nakazami Chrystusa Pana, który umarł na Krzyżu dla naszego zbawienia i który ustanowił Kościół jako narzędzie do udzielania tego zbawienia na przestrzeni wieków. Instytut Chrystusa Króla Najwyższego Kapłana pragnie formować w swoim seminarium wiernych „szafarzy Tajemnic Bożych”, którzy nie czynią nic innego jak to czego Chrystus żąda i oczekuje od nich względem dusz ludzkich: przyprowadzić je do Niego poprzez Sakramenty Kościoła.
Seminaryjne życie oczami kleryków
Lub obejrzyj materiał wideo o niedzieli w seminarium (film w języku angielskim):
