Narodziny oblatury w Instytucie

Jednym z darów Opatrzności Bożej dla Instytutu były narodziny szczególnej grupy u początków istnienia naszej wspólnoty — oblatów. Od samego początku istnienia Instytutu przystępowali do niego młodzi ludzie wykazujący powołanie do życia wspólnotowego, ale nie będący jednocześnie wezwani do służby Bogu w kapłaństwie. Zdecydowali się oni ofiarować Chrystusowi Królowi swoje talenty, pomagając naszym kapłanom w codziennych zajęciach. Są oni tak bardzo przywiązani do posługi księży kanoników, a ich nieoceniona pomoc w najbardziej rozwiniętych apostolatach jest tak bardzo potrzebna, że można ich śmiało nazwać „aniołami stróżami” kapłanów.

Życie oblata

Nasi oblaci pochodzą z wielu różnych krajów, są w różnym wieku i odebrali edukację szkolną lub zawodową na różnych poziomach i w różnych warunkach. Niektórzy zajmowali odpowiedzialne stanowiska w różnorodnych strukturach, a inni zdecydowali się służyć Chrystusowi Królowi Najwyższemu Kapłanowi zaraz po ukończeniu szkoły.

Oblaci stanowią integralną część naszego Instytutu. Są uważani za pełnoprawnych członków z wszystkimi prawami i obowiązkami z tego wynikającymi. Ich posługa rozciąga się na całą gamę przeróżnych zajęć w zależności od ich kompetencji, doświadczenia i odbytej formacji: diakonat, architektura, muzyka, sekretariat, księgowość, nauczanie, ogrodnictwo, gotowanie, itd. Biorą udział w oficjum i ceremoniach oraz są przygotowani do wykonywania funkcji liturgicznych.

Jakie są wymogi formalne do zostania oblatem?

Poniżej znajdziesz wymogi formalne, które należy spełnić, aby wstąpić do naszego Instytutu jako oblat:

1. Przyszli oblaci powinni mieć zwykle od 18 do 40 lat.
2. Kandydaci muszą mieć zdaną maturę lub jej odpowiednik albo mieć doświadczenie zawodowe.
3. Należy napisać życiorys w języku francuskim lub ewentualnie angielskim albo włoskim (zawierający standardowe informacje: datę i miejsce urodzenia, odbytą edukację szkolną, dyplomy, doświadczenie zawodowe, odbyte kursy, zdjęcie legitymacyjne, itp.) i przesłać go na adres e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
4. Przynajmniej dwóch księży (należących lub związanych z Instytutem) powinno przesłać listy rekomendacyjne. W przypadku braku takiej możliwości, listy rekomendacyjne mogą zostać przekazane po odbyciu kandydatury pod opieką naszych kapłanów.

Jeżeli to możliwe, najlepiej nawiązać kontakt z księdzem Instytutu, który będzie mógł pokierować Cię w powołaniu i pomóc w kontakcie z naszym domem formacyjnym.

Zwykle przed wstąpieniem do seminarium lub oblatury wymagane jest odbycie kandydatury w jednym z domów Instytutu. Okres kandydatury pozwala na bliższe poznanie duchowości Instytutu, posługi i codziennego życia księży kanoników, rozeznanie swojego powołania oraz przygotowanie się do formacji, między innymi poprzez naukę języka francuskiego.

Program formacji

Kandydaci na oblatów odbywają pięcioletnią formację w jednym z naszych domów. Przygotowanie to zakłada podstawy łaciny, naukę liturgii, duchowości Instytutu oraz nauczania i historii Kościoła. Oprócz tego oblaci mogą otrzymać formację indywidualną nastawioną na rozwój ich talentów, które ofiarują na większą chwałę Bożą. Mogą być też skierowani do kontynuowania lub odbycia praktyk czy też edukacji uniwersyteckiej.

Po pierwszym roku formacji kandydaci przyjmują sutannę i komżę, a przy pełnym włączeniu do Instytutu otrzymują krzyż św. Franciszka Salezego. Po pięciu latach formacji, regularnych pobytach w seminarium i uczestnictwie w najważniejszych wydarzeniach Instytutu, oblat składa przysięgę posłuszeństwa przełożonym Instytutu i staje się pełnoprawnym członkiem naszego Zgromadzenia. Mogą wtedy zostać wezwani przez przełożonych do przyjęcia święceń niższych lub nawet subdiakonatu czy diakonatu.

Dar Opatrzności

Oblatura w Instytucie Chrystusa Króla Najwyższego Kapłana jest od początku postrzegana jako wyjątkowy dar Opatrzności Bożej dla naszej wspólnoty. Oblaci często stanowią pomost między wiernymi i kapłanem. Ich nieustająca postawa służby i miłości na wzór Chrystusa i Matki Bożej, niejednokrotnie miała decydujący wpływ na nawrócenie się lub powrót do wiary osób, z którymi mieli kontakt. Ich obecność w Instytucie dała licznym świeckim zapał do aktywniejszego udzielania się w Kościele. Głęboko wdzięczni, księża kanonicy są świadomi odpowiedzialności, jaką ponoszą za tych jakże wielce utalentowanych ludzi, wezwanych do służby Chrystusowi u ich boku.