Poniżej znajdziesz odpowiedzi na najczęstsze pytania związanie z powołaniem. Jeżeli chciałbyś dowiedzieć się więcej, zapraszamy do   kontaktu.

Aby dowiedzieć się więcej o naszym Instytucie, przeczytaj artykuł z częstymi pytaniami lub prezentację Instytutu.

Czy istnieją charakterystyczne znaki, wskazujące na powołanie do dołączenia do Instytutu Chrystusa Króla Najwyższego Kapłana?

Jeśli znajdujesz w sobie wezwanie do ofiarowania całego swojego życia na służbę Chrystusowi Królowi i chcesz być wiernym synem Kościoła świętego, naszej Matki, w duchu jej wielkiej Tradycji we wszystkich aspektach swojego życia, to możliwe, że jesteś wezwany, aby głębiej rozważyć swoje powołanie w Instytucie.

Zapraszamy Cię do pielęgnowania synowskiego nabożeństwa do Niepokalanie Poczętej Maryi Panny, Matki Bożej. Pomoże Ci ono nabyć i doskonalić cnoty czystości, pokory i posłuszeństwa, których będziesz potrzebować w życiu kapłana albo oblata. Powinieneś posiadać również duchową więź z naszymi patronami: Świętym Benedyktem, jako symbolem jedności między wiarą i kulturą oraz między liturgią i życiem; Świętym Tomaszem z Akwinu, ukazującym wierność nauczaniu Kościoła i papiestwu oraz Świętego Franciszka Salezego, który ofiarował wzrastającą bez końca miłość przechodzącym trudności materialne i duchowe.

Jako kapłan albo oblat Instytutu, musisz pielęgnować braterskie życie we wspólnocie, zorientowane na chwałę Bożą w liturgii oraz prawdziwie bezinteresowną miłość. To model, nad którego rozprzestrzenieniem pracujemy w Gricigliano — naszym Seminarium — oraz w naszych domach.

Jeżeli pragniesz poznać i rozwijać duchowość oraz zrozumienie skarbów, które Kościół ofiaruje nam poprzez liturgię, nauczanie i życie w świecie, jeśli chcesz być wierny cennym łaskom wypływającym z posłuszeństwa i pokory, poprzez otrzymywanie tych skarbów mądrości Kościoła, to może Chrystus Król, Wieczny i Najwyższy Kapłan oczekuje od Ciebie stania się członkiem naszego Instytutu?

Jak Instytut działa na rzecz historii i tradycji Kościoła?

Jednym z głównych zadań Kościoła jest strzec, na przestrzeni dziejów, nauczania wiecznych prawd danych przez Chrystusa jego uczniom i przekazywanych w nieprzerwanej tradycji, od czasów apostolskich aż do dzisiaj. To właśnie ta tradycja, pod opieką Ducha Świętego, gwarantuje nam zjednoczenie z Panem Jezusem, „Ten, który jest, który był i który przychodzi” (Heb 13, 8). Instytut pragnie uczestniczyć w doskonałej ciągłości tej niepodważalnej i nienaruszonej tradycji. Założyciele Zgromadzenia, Ksiądz Prałat Gilles Wach i Ksiądz Kanonik Philippe Mora, odebrali formację w Genui, pod czujnym okiem Kardynała Giuseppe Siri, a następnie w Rzymie, gdzie pracowali u kardynałów i prałatów reprezentujących tradycję wielkiej szkoły rzymskiej. Mieli więc okazję zanurzyć się w tej wielkiej tradycji kościelnej, teologicznej i liturgicznej. Zakładając Instytut Chrystusa Króla Najwyższego Kapłana, nie chcieli oni „odtwarzania” tej tradycji, lecz przekazania jej jego członkom. Chodzi ni mniej, ni więcej, jak tylko o żywą tradycję nauczaną przez św. Pawła: „Tradidi vobis quod et accepi” (I Kor 11,23) przekazałem wam to, co otrzymałem [od Pana].

Czy Instytut posiada własne seminarium duchowne?

Tak, jest nim Międzynarodowe Seminarium św. Filipa Nereusza, znajdujące się we włoskiej Toskanii, niedaleko Florencji, gdzie zadomowiliśmy się w 1991 roku z błogosławieństwem arcybiskupa Florencji.

Czy członkowie Instytutu Chrystusa Króla Najwyższego Kapłana muszą uczyć się języków obcych?

Tak, każdy kandydat do kapłaństwa w Instytucie musi nauczyć lub posługiwać się przynajmniej dwoma językami obcymi: 1) francuskim, będącym językiem obowiązującym w seminarium, zarówno jako język wykładowy, jak i życia codziennego wspólnoty, oraz 2) łacinę jako święty język Kościoła i jego liturgii. Znajomość innych języków — angielskiego, włoskiego, niemieckiego, hiszpańskiego, itd., jest wielce pożądana, gdyż pozwala na głębsze zrozumienie powszechności kultury katolickiej oraz na dołączenie do licznych na całym świecie apostolatów Instytutu.

Jakie są wymogi formalne przyjęcia do seminarium lub zostania oblatem?

Poniżej znajdziesz wymogi formalne, które należy spełnić, aby wstąpić do naszego Instytutu jako seminarzysta albo oblat:

1. Przyszli seminarzyści powinni mieć zwykle od 18 do 30 lat, a przyszli oblaci od 18 do 40 lat.
2. Kandydaci muszą mieć zdaną maturę lub jej odpowiednik albo mieć doświadczenie zawodowe.
3. Należy napisać życiorys w języku francuskim lub ewentualnie angielskim albo włoskim (zawierający standardowe informacje: datę i miejsce urodzenia, odbytą edukację szkolną, dyplomy, doświadczenie zawodowe, odbyte kursy, zdjęcie legitymacyjne, itp.) i przesłać go na adres e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
4. Przynajmniej dwóch księży (należących lub związanych z Instytutem) powinno przesłać listy rekomendacyjne. W przypadku braku takiej możliwości, listy rekomendacyjne mogą zostać przekazane po odbyciu kandydatury pod opieką naszych kapłanów.

Jeżeli to możliwe, najlepiej nawiązać kontakt z księdzem Instytutu, który będzie mógł pokierować Cię w powołaniu i pomóc w kontakcie z naszym domem formacyjnym.

Zwykle przed wstąpieniem do seminarium lub oblatury wymagane jest odbycie kandydatury w jednym z domów Instytutu. Okres kandydatury pozwala na bliższe poznanie duchowości Instytutu, posługi i codziennego życia księży kanoników, rozeznanie swojego powołania oraz przygotowanie się do formacji, między innymi poprzez naukę języka francuskiego.

Czy kobieta może dołączyć do Instytutu?

Instytut posiada gałąź żeńską — Siostry Adoratorki Królewskiego Serca Jezusa Chrystusa Najwyższego Kapłana, założoną w 2001 roku. Ich nowicjat znajduje się we włoskim Neapolu. Siostry posiadają aktualnie 9 domów: trzy we Włoszech oraz po jednym w Niemczech, Szwajcarii, Francji, Anglii, Irlandii i Stanach Zjednoczonych. Zgromadzenie liczy sobie, na dzień dzisiejszy, ponad 70 sióstr różnych narodowości, co wnosi bogactwo kulturowe w ich życie zakonne.

Żyją one duchowością św. Franciszka Salezego, założyciela Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny, potocznie zwany Wizytkami oraz jego pierwszej przełożonej — św. Joanny Franciszki Fremyot de Chantal VSM, jak również św. Magdaleny Zofii Barat RSCJ, założycielki Zgromadzenia Najświętszego Serca Jezusa (Sacré-Cœur).

Nasze siostry nie posiadają ścisłej klauzury, ale życie kontemplacyjne zajmuje centralne miejsce w ich codzienności. Śpiewają one codziennie laudesy, nieszpory i kompletę oraz uczestniczą w Mszy św. Praktykują również tzw. Godzinę Świętą — godzinę medytacji przed Mszą św., oraz codzienną adorację Najświętszego Sakramentu.

Siostry Adoratorki są również wezwane do zaangażowania się w życie apostolskie, jak na przykład szycie i naprawa szat liturgicznych oraz bielizny kielichowej, pomoc w edukacji i katechezie dzieci czy też prowadzenie koloni letnich dla dziewcząt.