Czy Instytut posiada swoje własne seminarium?

Tak, domem formacyjnym Instytutu dla przyszłych księży jest Międzynarodowe Wyższe Seminarium św. Filipa Nereusza, zwane Gricigliano, znajdujące się na terenie Archidiecezji Florenckiej we Włoszech. Więcej informacji można znaleźć na podstronie o seminarium, powołaniu lub na naszej francuskiej   stronie internetowej seminarium.

Jaka jest misja Instytutu w Kościele?

„Właściwym Instytutowi celem jest głoszenie, propagowanie i obrona, we wszystkich aspektach ludzkiego życia, królowania Chrystusa, naszego Pana, Najwyższego Kapłana, Drogi, Prawdy i Życia, zgodnie z Urzędem Nauczycielskim Kościoła, papieży i Soborów. Instytut ma więc za cel doprowadzenie człowieka do jego całkowitego spełnienia. Księża, członkowie tegoż Instytutu, będą pamiętać, że pełna realizacja człowieka — to jest szczęście wieczne — nie może być osiągnięte inaczej jak poprzez Ofiarę Boskiego Odkupiciela poniesioną na Krzyżu, Tajemnicę Paschalną w perspektywie urzeczywistnienia się Królestwa Bożego we wszystkich sferach życia ludzkiego”. (Wyjątki z Konstytucji)

Misją Instytutu jest szerzenie królestwa Chrystusowego, opierając się na wielowiekowym skarbie Kościoła katolickiego, w szczególności tradycji liturgicznej, duchowości rozpowszechnianej przez świętych oraz dziedzictwie kulturowym europejskiego Christianitas. W tym celu Stowarzyszenie kładzie nacisk na solidną i szeroką formację swoich kapłanów, zakorzenioną w tradycji katolickiej. Nasi kapłani, świadomi konieczności swojego własnego uświęcenia, usiłują stać się narzędziami łaski Bożej poprzez ich różnorodną posługę duszpasterską: w kościołach i kaplicach, w szkołach; poprzez afrykańskie misje, głoszenie rekolekcji, nauczanie, katechezy, kierownictwo duchowe, itp.

Jakie rodzaje aktywnego duszpasterstwa prowadzą księża Instytutu?

Oprócz podstawowej formy duszpasterstwa, poprzez codzienne odprawianie Mszy Świętej, udzielanie sakramentów, głoszenie kazań i nauczanie, Instytut oferuje również liczne formy działalności: rekolekcje w duchu św. Franciszka Salezego, obozy letnie i kolonie dla młodzieży, prowadzenie i/lub opieka duchowa szkół katolickich w licznych krajach (Francja, USA, Anglia, Belgia). Stowarzyszenie prowadzi też działalność misyjną w Gabonie, gdzie nasi księża kanonicy posługują jako misjonarze, często w ekstremalnych warunkach, głoszeniu prawdy i miłosierdzia Chrystusa Króla tym, którzy jeszcze Go nie znają.

Kim są członkowie Instytutu?

Instytut Chrystusa Króla Najwyższego Kapłana jest stowarzyszeniem życia apostolskiego w formie kanonickiej na prawach papieskich i posiada różne rodzaje członków. Aktualnie, do Instytutu należy ponad 140 kapłanów na pełnych prawach oraz wielu księży diecezjalnych którzy, przyciągnięci przez duchowość Instytutu, są afiliowani tj. zrzeszeni jako członkowie bez efektów kanonicznych.

Instytut posiada również wciąż rosnącą grupę oblatów, niewyświęconych członków, którzy pomagają naszym kapłanom w ich posłudze, na wzór braci zakonnych. Służą oni swoimi licznymi talentami całej wspólnocie.

Przyszli kapłani Instytutu, czyli seminarzyści, formują się w naszym seminarium duchownym w Gricigliano. Aktualnie liczy ono sobie ponad setkę kleryków, pochodzących ze wszystkich kontynentów i licznych krajów. Najwięcej z nich pochodzi z Francji i Stanów Zjednoczonych.

W Instytucie istnieje też gałąź żeńska, Siostry Adoratorki Królewskiego Serca Jezusa Chrystusa Najwyższego Kapłana, które liczą sobie ponad 70 członkiń. Ich nowicjat znajduje się we włoskim Neapolu, aktualnie posiadają 9 domów w różnych krajach.

W końcu Stowarzyszenie Najświętszego Serca Jezusowego oferuje świeckim możliwość bliższego związania się z duchowością i działalnością Instytutu. Zrzesza ono na dzień dzisiejszy kilkuset członków, a patronują mu Najświętsze Serce Pana Jezusa i Niepokalane Serce Maryi.

Czy Instytutu jest wspólnotą francuską?

Chociaż nasi założyciele są pochodzenia francuskiego, a używanym w seminarium językiem jest francuski, nasz Instytut jest przede wszystkim katolicki — czyli powszechny — i rzymski. Nasi członkowie pochodzą z różnych krajów świata, co stanowi duży atut w ukazywaniu powszechności Kościoła i istotnych związków między wiarą a różnymi kulturami.

Jakie jest znaczenie herbu Instytutu?

Dewizą  Instytutu jest Veritatem facientes in caritate — Czyniąc prawdę w miłości (Ef 4, 15).

Tarcza dwudzielna w słup, w polu pierwszym niebieskim, złoty glob zwieńczony krzyżem, w polu drugim na tle srebrnym czerwony krzyż, w jego rogach lilie florenckie tejże barwy. Kolor niebieski symbolizuje Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny, głównej patronki Instytutu, a złoty glob królewskie panowanie Chrystusa. Krzyż i lilie symbolizują Florencję, niedaleko której, wśród florentyńskich wzgórz, znajdują się seminarium oraz główna siedziba wspólnoty. Dewiza Instytutu, wspomniana wyżej, nawiązuje do właściwej mu, salezjańskiej duchowości.

Dlaczego księża z Instytutu noszą charakterystyczny strój chórowy?

Instytut odznacza się silną tożsamością opartą na duchowości swoich patronów i życiu kanonickim. W 1994 roku Instytut został ofiarowany opiece Niepokalanie Poczętej, jak również trzech patronów drugorzędnych: św. Benedykta z Nursji, św. Tomasza z Akwinu, a przede wszystkim św. Franciszka Salezego.

Tradycyjnie kapłani żyjący we wspólnocie, związani z konkretnym kościołem i poświęceni sprawowaniu uroczystej liturgii, bez składania ślubów zakonnych, nazywani byli kanonikami. Księża ci wyróżniali się w szczególności specyficznym dla ich wspólnoty strojem chórowym.

W 2006 roku JEm ks. kard. Ennio Antonnelli, arcybiskup Florencji, udzielił po raz pierwszy naszym kapłanom i oblatom ich właściwego stroju chórowego. W przypadku kapłanów składa się on z rokiety, długiego mantoletu z niebieskimi połami, mucetu oraz jako pektorału krzyża św. Franciszka Salezego na biało-niebieskiej wstążce, jak również biretu zwieńczonego niebieskim pomponem. Przełożeni Instytutu oraz członkowie Rady noszą w całości niebieski mucet, zaś pozostali księża noszą mucet czarny (lub biały w przypadku misjonarzy) z niebieskimi guzikami i obszyciami. Oblaci noszą komżę i krzyż św. Franciszka Salezego. Z kolei Siostry Adoratorki zakładają do liturgii niebieskie płaszcze. Kolor niebieski wyraża szczególne nabożeństwo członków Instytutu do Niepokalanie Poczętej. Jest to również nawiązanie do charakterystycznej purpury wpadającej w niebieski, noszonej w czasach św. Franciszka Salezego, co można zauważyć na licznych obrazach z epoki przedstawiających świętego biskupa.

Własny strój chórowy wyraża solidną jedność duchową i tożsamość właściwą Instytutowi. Dodaje również więcej powagi i uroczystości ceremoniom liturgicznym.